Mijn man houdt van spelletjes. Gezelschapsspelletjes wint hij altijd. Zonder enige schaamte en terughoudendheid. Met groot plezier. Van mijn man verliezen is -naast het spelen van het spelletje zelf- een hele pijnlijke aangelegenheid. Voor mij dan. Ik haat spelletjes. Ik wil het niet, het interesseert me niet, ik vind het niet gezellig en niet leuk. 

Toch gebeurt het me dat ik -na heel veel aandringen en morele (doe niet zo ongezellig) chantage- meespeel, voor zijn plezier en dat van zijn vrienden. En dan blijkt het steevast een spelletje met spelregels die ondoorgrondelijk zijn, die bovendien gedurende het spel voortdurend veranderen. Ondanks dat ook het winnen hem veel plezier doet, de reden dat ik in de eerste plaats -weliswaar na heel hard aandringen- meedeed: als ik van hem verlies slaat mijn liefde om in pure haat. Ik baal ervan dat ik me heb laten lenen voor het bereiden van zijn zegetocht.

Het stomme is, ik doe dus niet eens echt mijn best om het spelletje te winnen. Ik ben helemaal geen partij. 

Ja, zo kan ik ook winnen.

 

Tip: Lees van onder naar boven en vergeet de reacties niet.
Gedroomde brieven van Arnon

Even niet zo gezellig

-He lieverd, hoe gaat het nu?

Nou, wat denk je, niet zo natuurlijk.

-Ja nee, sorry. Niet zo natuurlijk.

En met jou dan?

-Ja, goed wel! Mijn moeder heeft eindelijk dat geld overgemaakt en ik ga dus toch op vakantie in augustus. Ik zie er echt heel erg naar uit, pfff, even weg met zijn tweetjes. Lekker niets doen, alleen een beetje van elkaar genieten.

….

-O, sorry.

Nee, geeft niet.

-Nou ja, het blijft vervelend natuurlijk. Voel je je al iets beter? Zie je alweer een beetje licht aan het eind van de tunnel?

Nee.

-……

Ach, laat mij maar even. Ik ben gewoon even niet zo gezellig.
Dus dat gaat wel goed met jou en die krullenbol van Bureau Landelijk Andersdenkenden?

-Ja. Bart. Het is echt een leukerdje. Heel attent ook. Hij heeft me al twee keer een hoogtepunt bezorgd. Hoe is het nou afgelopen met jou en Grunberg? Bart heeft je blog ook gelezen. Vond ie leuk.

Dat met Grunberg is natuurlijk nooit echt van de grond gekomen. Het was een ontzettend leuke, maar niet heel geslaagde poging van mij om me een beetje intellectueler voor te doen dan ik ben. Er zijn nog best veel mensen ingetrapt trouwens.

-Maar hij heeft in ieder geval heel aardig op jouw brief gereageerd, dus dat is toch al hartstikke goed?

Hallo! Dat was ik zelf. Natuurlijk. Die hele Arnon Grunberg heeft zich nooit gemeld. Bovendien, als je ziet waar hij allemaal mee bezig is: Groot Dictee, columns, lezingen, boeken, debatten, colleges, weet ik het allemaal, daar heeft die man toch helemaal geen tijd voor? Dat kun je zelf toch ook wel bedenken? En waarschijnlijk is het gewoon ook onder zijn niveau.

-Echt? Jezus. Ik ben er echt helemaal ingetrapt. Wat goed zeg! En met mij in ieder geval die ingezonden briefschrijver. Haha, die zal wel behoorlijk pissig worden als hij daar achter komt! Ooh, en dat arme anonieme visje...

Doe niet zo naïef. Sjongejonge. Die hele briefwisseling heb ik dus in mijn eentje gevoerd. Ja, behoorlijk zielig. Ik heb me er wel even mee vermaakt, maar verder schiet ik er niet zoveel mee op.

-Ongelofelijk. Wat ben ik dom. Wat goed gedaan eigenlijk, van jou. Daar moet je iets mee doen hoor, met dat schrijven.

Wauw, nou dank je wel zeg, echt een ontzettend goed idee. He, ik hang op. Veel plezier he, met die Bart van je en alvast een hele leuke vakantie. Doei!

-Ben je boos ofzo? Wat heb ik nu weer gezegd? Ik kan er toch niets aan doen dat het effe niet zo lekker met je gaat? Je weet toch dat ik je wil helpen? Ik bedoel het toch goed? Zeg maar wat…..

‘Klik’

-…ik kan doen. Shit. Wat een gedoe zeg.